We zaten middenin "het corona-tijdperk" toen ik zwanger raakte van onze oudste dochter. Toen Julia begin mei 2021 werd geboren, was de avondklok nét afgeschaft en golden er nog strikte regels. Zo mocht er maar één persoon mee naar het ziekenhuis, had de kraamverzorgster een mondmasker op en een schort om, en hebben we de kraamvisite, zeker in het begin, veelal afgehouden (aanrader!). Ik heb mijn hele zwangerschap heerlijk thuis kunnen werken en de kraamperiode was zo lekker rustig, dat we dit erin hebben gehouden na de geboorte van onze tweede dochter.

Toen ik na drie maanden weer aan het werk moest, kwam de chaos met een rotvaart terug. Combineer een pasgeboren baby met slaapproblemen + borstvoeding + kolven + net terug op werk + heen en weer rijden voor oppas, en je hebt al snel het gevoel dat het leven aan je voorbij gaat en je niet goed genoeg presteert op alle vlakken.

Na een aantal maanden rennen en vliegen grapte ik tegen mijn vriend: "anders stop ik toch gewoon met werken, haha". Het leek in eerste instantie niet eens een optie, maar na een tijdje begon ik het serieus te overwegen. We leefden zo gehaast, dat we bijna geen tijd hadden om te genieten. En dat kon toch de bedoeling niet zijn? Wetende dat we ook nog twee verhuizingen en een verbouwing in het verschiet hadden en niet veel later daar ook nóg een zwangerschap, bevalling en kraamperiode bijkwam, ben ik gestopt met mijn vaste baan als User Experience Designer. Might I say: de beste keuze ooit voor ons gezin.

Al vanaf dat ik studeerde (ik heb Industrial Design aan de TU/e gedaan) was mijn ultieme droom om uiteindelijk eigen ondernemer te worden. In welke hoek dat zou zijn, wist ik niet. Maar dat het iets creatiefs ging worden wel. Vanaf jongs af aan tekende en knutselde ik veel en mijn studie was in essentie niet veel anders. Tegenwoordig teken ik op mijn iPad en DIY ik erop los in ons eigen interieur.

We zijn bijna twee jaar verder sinds ik mijn baan heb opgezegd. We zijn twee keer verhuisd, onze tweede dochter Bo is geboren en zij is inmiddels alweer 1 (het gaat zó snel, echt). Ik geniet intens van het moeder-zijn en om ze (letterlijk) te zien groeien en ontwikkelen. En alhoewel de dagen soms (lees: vaak) lang zijn, voelt het alsof de tijd voorbij vliegt en ze 'opeens' groot zijn. Ja ja ik weet het, ze zijn nog steeds best klein, maar elke dag groter dan daarvoor.

Ik kijk regelmatig terug in mijn filmrol naar oude foto's en filmpjes van mijn dochters om opnieuw volledig te smelten van die lieve koppies. In ons dagelijks leven probeer ik ook bewust af en toe een filmpje te maken, omdat ik weet dat ik het me over een paar maanden/jaren niet meer kan voorstellen dat ze zo klein zijn geweest.

Als ik terugdenk aan mijn eigen kraamperiodes, dan denk ik eigenlijk vooral aan het heerlijke knuffelen met mijn baby's. Dat het daarnaast ook heftig en intens was met gierende hormonen, hechtingen op plekken waar je ze liever niet hebt, kapotte tepels, twijfels en altijd je handen vol, vergeet ik soms. Dat ik geen tot weinig (mooie) filmpjes heb van beide kraamperiodes, is daar jammer genoeg wel een gevolg van. En precies dáárom, maak ik nu geboortefilmpjes. Om je prachtige baby te kunnen delen met de wereld, maar vooral ook om de meest waardevolle momenten uit jullie kraamtijd vast te leggen, zodat je het altijd kunt terugkijken en met trots kunt herbeleven.

Geschreven door Lizette van Gameren op 3 dec. 2023